GĂłrska Polana

[Lucy]

- Nic siê nie dzieje, nie martw siê. - powiedzia³am przeci¹gaj¹c siê. Wzie³am g³êboki oddech. Mój czu³y wêch z³apa³ wiele zapachów ptaki, kwiaty, Ille, a nawet jelenia, który spacerowa³ w lesie, ale nie by³o ani œladu zapachu jaki móg³by wydzielaÌ Max. 'Czy¿by demony maskowa³y swój zapach?' - pomyœla³am.

[Illa]

SpojrzaÂłam na Max'a nieufnie, ale jednak wierzyÂłam Lucy. PoÂłoÂżyÂłam siĂŞ i zamknĂŞÂłam oczy.

[Lucy]

Tak jak czêsto mia³am w zwyczaju "wy³¹czy³am siê". Odg³osy, które nie by³y podejrzane by³y ciche i st³umione, zapach, który wyczuwa³am przez d³u¿szy czas równie¿ zacz¹³ spadaÌ na intensywnoœci, widzia³am jednak mimo zamkniêtych oczu co dzieje siê wokó³ mnie. nie wiedzia³am jak to mo¿liwe, ale nie mia³am cierpliwoœci i humoru aby siê nad tym zastanawiaÌ. Le¿a³am tak i nie mówi³am nic.

[Illa]

GwaÂłtownie podniosÂłam gÂłowĂŞ i zaczĂŞÂłam nasÂłuchiwaĂŚ. Szybko wstaÂłam z miejsca odpoczynku i zaczĂŞÂłam siĂŞ rozglÂądaĂŚ.CaÂły czas nasÂłuchiwaÂłam. PoÂłoÂżyÂłam uszy, obnaÂżyÂłam kÂły i warknĂŞÂłam.

[Lucy]

OtworzyÂłam oczy i wstaÂła.
- Co siĂŞ dzieje? - zapytaÂłam Illi. SpojrzaÂłam na Max'a. LeÂżaÂł najspokojniej w Âświecie...'PrzecieÂż gdyby dziaÂło siĂŞ coÂś niebezpiecznego zrobiÂł by coÂś' - pomyÂślaÂłam.

[Illa]

-Puma-PowiedziaÂłam cicho-Tak, to na pewno puma-PowiedziaÂłam i podeszÂłam kawaÂłek.

[Lucy]

Usiad³am spokojnie. Przecie¿ nie doœÌ, ¿e jest nas troje to i tak mamy demona przy sobie, nic wielkiego nie mog³o siê staÌ.

[Illa]

SÂłuch i wĂŞch mnie nie zmyliÂł. ByÂła to mÂłoda puma, a poza tym samiec. Samice sÂą agresywniejsze. Jednak nie byÂł sam. Za nim szÂła jeszcze jedna puma. Jednak stara. ByÂła samicÂą. Nawet starÂą pumĂŞ trudno pokonaĂŚ.
-Lucy!Spójrz tam! Z dwoma pumami nie damy sobie rady w trójkê-Powiedzia³am cicho aby pumy nas nie us³ysza³y.Jedna z nich w pysku nios³a kawa³ek miêsa. By³o jeszcze gorzej. Jak jedna z nich nas zobaczy bêdzie chcia³a nas odepchn¹Ì od miêsa. mog¹ nas nawet zabiÌ. Z oddali nadchodzi³a ciemna chmura. Aby nie pada³o! Nie mo¿emy st¹d odejœÌ, bo nas zauwa¿¹, a jednak by³y od nas du¿o szybsze. Nie wiedzia³am co mam robiÌ. Sta³am jak wryta czasem spogl¹daj¹c na spokojn¹ Lucy.

[Lucy]

Nie mĂłwiÂłam nic, spoglÂądaÂłam na pumy i na Max'a. Z nim nic mi siĂŞ nie stanie, ale wÂątpie, aby prĂłbowaÂł oborniĂŚ Ille. 'JeÂśli pumy jednak zaatakujÂą to muszÂą najpierw udaĂŚ siĂŞ na mnie, wtedy demon wykoĂączy je i bĂŞdzie po sprawie, ale jak zrwrĂłce tak od razu uwagĂŞ pum na siebie to illa zaczeni cos podejrzewaĂŚ. Co zrobiĂŚ?' - myÂślaÂłam.

[Illa]

-Jak myÂślisz? Co robimy?-ZapytaÂłam cicho.

[Lucy]

-Poradzimy sobie. - powiedziaÂłam spoglÂądajÂąc na Max'a.

[Illa]

-Nie jestem pewna. SÂą aÂż dwie.-PowiedziaÂłam prĂłbowaÂłam siĂŞ schyliĂŚ, ale stara puma mnie ujrzaÂła tak jak Lucy i Max'a. PrzestraszyÂłam siĂŞ. Puma zaryczaÂła i skierowaÂła siĂŞ w naszÂą stronĂŞ.PatrzyÂłam siĂŞ na niÂą bez ruchu. byÂła coraz bliÂżej i przyspieszaÂła druga puma jadÂła zdobycz, a starsza zaczĂŞÂła biec i skoczyÂła na mnie. Jednak nic mi nie zrobiÂła. PrzewrĂłciÂła mnie na plecy i patrzyÂła siĂŞ. Nic nie robiÂła. Nic z tego nie zrozumiaÂłam. RyknĂŞÂła po raz drugi i przybiegÂła druga puma. ZaczĂŞÂły jakby rozmawiaĂŚ. PodeszÂła druga puma. ObwÂąchaÂła mnie.  Nadal patrzyÂłam siĂŞ jak wryta.  Stara mnie polizaÂła. Dziwnie siĂŞ na nie patrzyÂłam....

[Lucy]

Patrzy³am siê g³upkowato na ta scenkê. Max nadal le¿a³. Od niechcenia otworzy³ oczy, spojrza³ na nas i z powrotem je zamkn¹³. 'Co tu siê do dzieje!?' - pomyœla³am. Odepchne³am mniejsza pumê na bok. Wtedy ta rzuci³a sie na mnie. Max pojawi³ siê jakby z nik¹d przede mn¹ i puma natychmiast siê zatrzyma³a przestraszona tym co siê dzieje. Dosta³a niez³ego kopniaka w klatkê piersiow¹. Us³yszeliœmy jak ³ami¹ siê jej koœci. przelecia³a jakieœ 10 metrów i uderzy³a w drzewo. Ju¿ nie wsta³a. 'Illa teraz nabierze mnóstwa podejrzeù... To niemo¿liwe, aby normalny wilk by³ tak silny' - pomyœla³am.

[Illa]

Puma odeszÂła ode mnie i pobiegÂła do tamtej. -Dlaczego to zrobiÂłeÂś?-ZapytaÂłam gniewnie do Max'a. PobiegÂłam do pum nie zwracajÂąc na nich uwagi.

[Lucy]

- Nie ma co sobie robiĂŚ nadziei, juÂż nie wstanie. Uderzenie w drzewo poÂłamaÂło jej krĂŞgosÂłup. - powiedziaÂł niczym nie wzruszony Max. 'SkÂąd wiedziaÂł, Âże to jÂą zabiÂło?' - pomyÂślaÂłam. StaÂłam przeraÂżona za Max'em. 'PrzecieÂż ta puma nie atakowaÂła, dlaczego to zrobiÂłam?' - myÂślaÂłam dalej.