CofneÂłam siĂŞ. SpowodowaÂłam ÂśmierĂŚ niewinnej istoty. ByÂłam tym przeraÂżona.
-Lucy oni ju¿ tutaj zmierzaj¹, wiedz¹ gdzie jesteœ, ale jeszcze nie wiedz¹ o mnie. Gdy to zauwa¿¹ bêd¹ próbowali odseparowaÌ mnie od ciebie. Nie mo¿esz ode mnie siê oddalaÌ, rozumiesz? - powiedzia³ szeptem Max wykorzystuj¹c to, ¿e Illa by³a za daleko aby nas us³yszeÌ.
- Tak...- powiedziaÂłam sÂłabo. 'Illa mnie znienawidzi jak dowie siĂŞ, Âże to przeze mnie zgineÂła ta puma.' - myÂślaÂłam. Moje czarne oczy przepeÂłniÂły siĂŞ Âłzami. Starsza puma spojrzaÂła na Max'a z wyrzutem.

PodbiegÂłam do pum. Starsza poÂłoÂżyÂła siĂŞ obok drugiej. RyknĂŞÂła ÂżaÂłoÂśnie. SiedziaÂłam przy nich. Z moich oczu poleciaÂły Âłzy. SiedziaÂłam przy niej bardzo dÂługo przytulona do starszej pumy.

- Nie ma co sobie robiĂŚ nadziei, juÂż nie wstanie. Uderzenie w drzewo poÂłamaÂło jej krĂŞgosÂłup. - powiedziaÂł niczym nie wzruszony Max. 'SkÂąd wiedziaÂł, Âże to jÂą zabiÂło?' - pomyÂślaÂłam. StaÂłam przeraÂżona za Max'em. 'PrzecieÂż ta puma nie atakowaÂła, dlaczego to zrobiÂłam?' - myÂślaÂłam dalej.

Puma odeszÂła ode mnie i pobiegÂła do tamtej. -Dlaczego to zrobiÂłeÂś?-ZapytaÂłam gniewnie do Max'a. PobiegÂłam do pum nie zwracajÂąc na nich uwagi.

Patrzy³am siê g³upkowato na ta scenkê. Max nadal le¿a³. Od niechcenia otworzy³ oczy, spojrza³ na nas i z powrotem je zamkn¹³. 'Co tu siê do dzieje!?' - pomyœla³am. Odepchne³am mniejsza pumê na bok. Wtedy ta rzuci³a sie na mnie. Max pojawi³ siê jakby z nik¹d przede mn¹ i puma natychmiast siê zatrzyma³a przestraszona tym co siê dzieje. Dosta³a niez³ego kopniaka w klatkê piersiow¹. Us³yszeliœmy jak ³ami¹ siê jej koœci. przelecia³a jakieœ 10 metrów i uderzy³a w drzewo. Ju¿ nie wsta³a. 'Illa teraz nabierze mnóstwa podejrzeù... To niemo¿liwe, aby normalny wilk by³ tak silny' - pomyœla³am.

-Nie jestem pewna. SÂą aÂż dwie.-PowiedziaÂłam prĂłbowaÂłam siĂŞ schyliĂŚ, ale stara puma mnie ujrzaÂła tak jak Lucy i Max'a. PrzestraszyÂłam siĂŞ. Puma zaryczaÂła i skierowaÂła siĂŞ w naszÂą stronĂŞ.PatrzyÂłam siĂŞ na niÂą bez ruchu. byÂła coraz bliÂżej i przyspieszaÂła druga puma jadÂła zdobycz, a starsza zaczĂŞÂła biec i skoczyÂła na mnie. Jednak nic mi nie zrobiÂła. PrzewrĂłciÂła mnie na plecy i patrzyÂła siĂŞ. Nic nie robiÂła. Nic z tego nie zrozumiaÂłam. RyknĂŞÂła po raz drugi i przybiegÂła druga puma. ZaczĂŞÂły jakby rozmawiaĂŚ. PodeszÂła druga puma. ObwÂąchaÂła mnie.  Nadal patrzyÂłam siĂŞ jak wryta.  Stara mnie polizaÂła. Dziwnie siĂŞ na nie patrzyÂłam....

-Poradzimy sobie. - powiedziaÂłam spoglÂądajÂąc na Max'a.

-Jak myÂślisz? Co robimy?-ZapytaÂłam cicho.

Nie mĂłwiÂłam nic, spoglÂądaÂłam na pumy i na Max'a. Z nim nic mi siĂŞ nie stanie, ale wÂątpie, aby prĂłbowaÂł oborniĂŚ Ille. 'JeÂśli pumy jednak zaatakujÂą to muszÂą najpierw udaĂŚ siĂŞ na mnie, wtedy demon wykoĂączy je i bĂŞdzie po sprawie, ale jak zrwrĂłce tak od razu uwagĂŞ pum na siebie to illa zaczeni cos podejrzewaĂŚ. Co zrobiĂŚ?' - myÂślaÂłam.

SÂłuch i wĂŞch mnie nie zmyliÂł. ByÂła to mÂłoda puma, a poza tym samiec. Samice sÂą agresywniejsze. Jednak nie byÂł sam. Za nim szÂła jeszcze jedna puma. Jednak stara. ByÂła samicÂą. Nawet starÂą pumĂŞ trudno pokonaĂŚ.
-Lucy!Spójrz tam! Z dwoma pumami nie damy sobie rady w trójkê-Powiedzia³am cicho aby pumy nas nie us³ysza³y.Jedna z nich w pysku nios³a kawa³ek miêsa. By³o jeszcze gorzej. Jak jedna z nich nas zobaczy bêdzie chcia³a nas odepchn¹Ì od miêsa. mog¹ nas nawet zabiÌ. Z oddali nadchodzi³a ciemna chmura. Aby nie pada³o! Nie mo¿emy st¹d odejœÌ, bo nas zauwa¿¹, a jednak by³y od nas du¿o szybsze. Nie wiedzia³am co mam robiÌ. Sta³am jak wryta czasem spogl¹daj¹c na spokojn¹ Lucy.