GÂłupie mÂądroÂści? xD

ImiĂŞ: Ariana (w skrĂłcie Ari)
Wiek: 3 lata
PÂłeĂŚ: Wadera
Status: (nie mogĂŞ siĂŞ zdecydowaĂŚ)
Zainteresowania: tajemniczoœÌ
Historia: Urodzi³a siê w watasze rodziców,która tu¿ po jej narodzeniu rozpad³a siê.Wszyscy uciekli w ró¿ne strony œwiata bo wtedy by³a wielka wojna. Odwa¿ni ruszyli do boju. Byli w tym jej rodzice a ona musia³a uciekaÌ.

Wszed³. Na drugim koùcu polany xsuwarzy³ krzaczek ró¿. Podbieg³ do niego i zerwa³ dwadzieœcia ró¿, u³o¿y³ ja w bukiet. Po czym powoli wyszed³ z polany.

Wbieg³am i od razu pomaszerowa³am do jaskini, w której by³am poprzednio. Stanê³am dok³adnie przed miejscem gdzie przedtem rozbija³am œcianê i otworzy³am czarn¹ ksiêgê, któr¹ mia³am przy sobie, na pierwszej stronie. Nie pisa³o na niej nic, ale po chwili zaczê³y pojawiaÌ siê wypisane czarnym atramentem zapiski w innym, staro¿ytnym jêzyku. Gdy ostatnia litera zosta³a "napisana" na œcianie przede mn¹ zaczê³y robiÌ siê szczeliny. Po chwili ca³y stos kamieni spad³ przede mn¹, a w œcianie wyryta by³a pokaŸna szczelina. W ksi¹¿ce samoczynni zacze³y przewracaÌ siê kartki a¿ w koùcu zatrzyma³o siê na ostatniej stronie. Po lewej od ksiêgi pojawi³a sie buteleczka z czarnym atramentem natomiast po prawej ptasie pióro. Wziê³am pióro i zamoczy³am koùcówkê w atramencie a nastêpnie napisa³am swoje imiê w ksi¹¿ce. Pióro i buteleczka z atramentem rozp³ynê³y siê w powietrzu, a ksiêga natychmiast siê zamknê³a. Podnios³am j¹ i wesz³am do szczeliny. Po paru minutach by³am juz po drugiej stronie. Podziemna jaskinia z bajorkiem, na którym w œrodku znajdowa³a siê wysepka z sosn¹ i kufrem. Tym razem jednak na bajorku znajdowa³ siê drewniany mostek, piêknie ozdobiony pn¹czami, których koùcówki wpada³y do wody i z wyrzeŸbionymi na bokach literami. Przesz³am ostro¿nie przez lekko skrzypi¹cy mostek i stanê³am przed kufrem. Otworzy³am go i wsadzi³am ksiêgê, oraz zdjê³am z g³owy naszyjnik z klepsydr¹ i postawi³am j¹ do góry nogami, aby piasek zacz¹³ siê przesypywaÌ na kamieniu. W koùcu ostatnie ziarnko z³otego piasku przesypa³o siê na druga stronê. Wsadzi³am naszyjnik do kufra i z powrotem skierowa³am siê do szczeliny. Delikatnie st¹paj¹c przesz³am po mostku i wesz³am do szczeliny po czym wybieg³am z jaskini i pobieg³am do swojej jaskini.

WbiegÂłam szalonym pĂŞdem. Nie wiedziaÂłam co mnie kierowaÂło. WbiegÂłam do jakiejÂś jaskini i zatrzymaÂłam siĂŞ przed ÂścianÂą. ZaczĂŞÂłam jÂą drapaĂŚ i staraĂŚ siĂŞ przebiĂŚ. UderzyÂłam mocno bokiem w ÂścianĂŞ. PojawiÂło siĂŞ pĂŞkniĂŞcie. UderzyÂłam ponownie. ÂŚciana zaczĂŞÂła siĂŞ rozkruszaĂŚ. UderzyÂłam jeszcze raz i wielki kawaÂł kamienia spadÂł tuÂż przede mnÂą. W Âścianie pojawiÂła siĂŞ szczelina. WcisnĂŞÂłam siĂŞ w niÂą mimo bĂłlu, ktĂłry mnie przeszywaÂł (podczas rozkruszania Âściany zÂłamaÂłam chyba ze trzy Âżebra). PrzecisnĂŞÂłam siĂŞ przez ciasny korytarz i wpadÂłam do jakiejÂś podziemnej jaskini. Po Âśrodku znajdowaÂło siĂŞ bajorko, a na Âśrodku niego maÂła wysepka, na ktĂłrej rosÂła sosna, a pod niÂą znajdowaÂła siĂŞ skrzynia.  PrzeskoczyÂłam nad woda i rzuciÂłam siĂŞ na skrzynie. OtworzyÂłam jÂą i wyciÂągnĂŞÂłam wielkÂą ksi¹¿kĂŞ oprawionÂą w czarnÂą skĂłrĂŞ. Na okÂładce znajdowaÂł siĂŞ jakiÂś napis po innym jĂŞzyku starty juÂż z powodu wieku ksiĂŞgi. PĂŞdem wybiegÂłam z jaskini. Gdy wyszÂłam ze szczeliny gruz i kamieĂą, ktĂłry leÂżaÂł po niej uniĂłsÂł siĂŞ i wrĂłciÂł na swoje miejsce. PobiegÂłam prosto do jaskini Damona nawet nie sprawdzajÂąc zawartoÂści ksi¹¿ki, ktĂłrÂą niosÂłam w zĂŞbach.

Kiedy sie obudziÂłem byÂłem zwiÂązany i zamkniĂŞty w jakiejÂś jaskini. Gdy tak leÂżaÂłem do domku weszÂła wilczyca, poznaÂłem jÂą byÂła to Oebhe. UsiadÂła niedaleko mnie i powiedziaÂła:
-Kodo my tu widzimy... czego chcesz-spytaÂła
-ChciaÂłem sie zamÂścic za mojÂą matke- powiedziaÂłem ze wÂściekÂłoÂściÂą w oczach
-No to skoĂączysz jak ona
Kiedy zrozumiaÂłem Âże to koniec Âże nie zobacze juz Lucy, i innych z watahy , wtedy do domku wszedÂł ogromny basior i pokazaÂł kÂły, od razu domysliÂłem siĂŞ Âże to wampir i wtedy Oebhe powiedziaÂła:
-On z tobÂą skoĂączy
I w tej samej chwili ogromny basior ÂżuciÂł mi siĂŞ do gardÂła. Chwile puÂżniej widziaÂłem juÂż moich rodzicĂłw, woÂłali mnie. Oebhe powiedziaÂła z usmiechem:
-ZanieÂś go do wioski nad wodoapad
Bosiar wzia mnie i wyniusÂł

PoÂłorzyÂłem siĂŞ pod krzakami niedaleko wioski i poczekaÂłem aÂż siĂŞ Âściemni. Nie musiaÂłem czekaĂŚ dÂługo gdyÂż po niecaÂłej godzinie ÂściemniÂło siĂŞ wyszedÂłem z krzakĂłw i zacz¹³em skradaĂŚ sie do wioski. Kiedy byÂłem juÂż niedaleko usÂłyszaÂłem szelesty w pobliskich krzakach. Kiedy odwruciÂłem sie aby zoczaczyĂŚ co to ktoÂś walnÂą  mnie kamieniem w gÂłowe i straciÂłem przytomnoœÌ.

Wbieg³em i wyj¹³em z torby kompas, pobieg³em na pó³noc. Bieg³em tak szybko ¿e drzewa w okó³ mnie rozmazywa³a siê. Po dwóch godzinach drogi zwolni³em bieg. Po kolejnych trzech godzinach birgu trafi³em tam gdzie chcia³em. Trafi³em do ma³ej watahy kturej alf¹ by³a Oebhe. Nienawidzi³em jej za to ¿e zabi³a mi matke.

Jasne. MoÂżesz byĂŚ zabĂłjcÂą. Uprzedzam przez jakiÂś czas mnie nie ma bo nie mam netu. Ophelio tobie pozostawiam forum na jakiÂś czas.

Trzeci wilk przyglÂądaÂł nam siĂŞ przez chwilĂŞ, po czym zawrĂłciÂł.
- Myœle, ¿e mo¿emy odpocz¹Ì. W najbli¿szym czasie nie bêdzie ich tu wiêcej. - powiedzia³ Max i wyszed³ z lasu. Pobieg³am za nim. Happy wlók³ siê nie chêtnie za nami, pewnie chcia³ pop³ywaÌ.