Wilcze Serca

Tu lepiej nie chodziĂŚ do wody. Nie wiadomo co ciĂŞ moÂże poÂżreĂŚ..
(http://th.interia.pl/11,b1f259e5f1607419/mrok.jpg)

WbiegÂł i poÂłoÂżyÂł siĂŞ na brzegu, myÂślÂąc jak ja lubiĂŞ takie miejsca

I zasn¹ g³êbokim snem

WleciaÂła. ZobaczyÂła Damona nad brzegiem podleciaÂła do niego i krzyknĂŞÂła.
-Daaaaaaaaaaamon! WSTAWAJ!

ZerwaÂł siĂŞ na rĂłwne nogi

-No wreszcie siĂŞ obudziÂłeÂś- PowiedziaÂła

-Witaj Illo- powiedziaÂł niski gÂłosem

-Witaj-PrzywitaÂła siĂŞ-Wiesz. Nie powinno ciĂŞ tu byĂŚ..

-A czemu- spytaÂł
-Podoba mi siĂŞ tu

-Jest tu bardzo niebezpiecznie, ale widzĂŞ, Âże ja tobie siĂŞ tu podoba, to moÂże, chciaÂłbyÂś zostaĂŚ straÂżnikiem mrocznego lasu?-ZapytaÂłam

-Z przyjemnoÂściÂą

-No dobrze, to od teraz jesteÂś straÂżnikiem mrocznego lasu

-a mogê przenieœÌ swoje mieszkanie do lasu?

Jasne..

-WidziaÂłaÂś Lune?- spytaÂł

-Nie, nie widziaÂłam, a co?

--a tak siĂŞ pytam. Czasami nie wyczuÂłaÂś gdzieÂś innego wilka?-SpytaÂł

-Nie,  a co? Masz z innymi wilkami jakiÂś ukÂład? Tak jak Lucy?-PowiedziaÂła po czym cicho warknĂŞÂła

-Nie-PowiedziaÂł maskujÂąc strach

-Na pewno?-WypytywaÂła

-Nie ukÂładĂłw to nie- powiedziaÂł wbijajÂąc wzrok w ziemiĂŞ

-A co?-PowiedziaÂła ze zÂłoÂściÂą w gÂłosie

-Powiem tak, mam taki maÂły problem z taka zgraja wilkĂłw-PowiedziaÂł i zaczÂą powoli siĂŞ wycofywaĂŚ

Nagle odwróci³ siê i zacz¹³ biec w stronê lasu

-StĂłj!-PrĂłbowaÂłam go zatrzymaĂŚ i poleciaÂłam za nim

Kiedy przebiegaÂł obok gĂŞstych krzakĂłw, z zarosli wyskoczyÂł ogromny basior i zaatakowaÂł go po czym ÂżuciÂł na skaÂłe

-Demon uderzyÂł gÂłowÂą o ÂścianĂŞ, upadÂł ale nie wstaÂł, jedynie jĂŞknĂŞ z bĂłlu

Z gĂłry zobaczyÂła zdarzenie wiĂŞc staÂła siĂŞ niewidzialna i wziĂŞÂła basiora za ÂłapĂŞ po czym rzuciÂła nim do rzeki i podleciaÂła do Damona.
-Damon!-krzyczaÂła przeraÂżona!-Poczekaj chwilĂŞ-PobiegÂła gdzieÂś

Po chwili znĂłw przybiegÂła do Damona.
-S³uchaj musisz wstaÌ i iœÌ za mn¹

PrĂłbowaÂł wstaĂŚ lecz zaraz upadÂł

WziĂŞÂła go na grzbiet i wyleciaÂła

WbiegÂłam tak szybko jak mogÂłam. Szybko zerwaÂłam kwiaty i roÂśliny, ktĂłre widziaÂłam w podÂświadomoÂści. Do sakiewki, ktĂłrÂą wzieÂłam z jaskini nalaÂłam trochĂŞ wody i wybiegÂłam. Po drodze wrzuciÂłam po maÂłej czeÂści kaÂżdej roÂśliny, ktĂłrÂą zebraÂłam do sakiewki.

WbiegÂł i usiadÂł na brzegu rzeki.

WybiegÂł

WbiegÂła. WewnÂątrz siebie czuÂła niebezpieczeĂąstwo, ale ona uwielbiaÂła przygody. PoÂłoÂżyÂła siĂŞ na brzegu, ale nie za blisko tafli rzeki i przez przypadek, jakby zapominajÂąc o moÂżliwym czyhajÂącym niebezpieczeĂąstwie zapadÂła w czujny sen. Nagle zerwaÂła siĂŞ na rĂłwne nogi sÂłyszÂąc niepokojÂące dÂźwiĂŞki. Po czym okazaÂło siĂŞ, Âże to sowa, ale nie chcÂąc podejmowa ryzykownej gry wybiegÂła z lasu doÂśc dziwnego, jak dla niej, lasu.